Sinaritin adı sargozun tadı demişler

Merhaba sevgili dostlar !!

Bu aralar biraz az,biraz gecikmeli yazıyorum.. Kış sezonu bittiği için de olabilir tabiki. Mart-Nisan ayları sizleri bilmiyorum ancak benim meralarda biraz durgun geçiyor. Levrek koşuşturması bitince kıyılar boşalıyor bizler de buralarda kıyıların ısınmasını,yem balıklarının kıyılamasını ve bunlardan ötürü diğer balıklarında peşlerinden gelmelerini dört gözle bekliyoruz.

Çiçeklerin böceklerin kuşların renklerin rüzgarların kısacası doğanın yeni yeni canlandığı 2 Nisan günü ailecek Mordoğan'a gitmek için plan yaptık.

Mevsim geçişi rüzgarları estiğinden hava dalışa pek uygun sayılmazdı aslında ancak amaç sadece balık vurmak değildi tabiki.

Öğleden sonra çıkılan yolda bol bol oyalanılarak gidiliyordu. Eski yollara girip yolu daha da uzatıyorduk. Mordoğan'a vardığımızda saat 4ü geçiyordu hatta. Ev halkı yemek işleriyle meşgul iken ben ise çocukluğumun geçtiği,ilk kez su altı ile tanıştığım sahile inip yıllardır ezberlediğim taşlara,içerisindeki arkadaşlara,yosunlara selam verecektim.

Burası her ne kadar balık yapmasa da benim için yeri çok özeldir. Kışları hiç kimse olmaz,yazları ise birkaç kişiden fazla kimse gelmez. Her yerinde bir hatıra barındırır. Herhangi bir kimliği göz önünde yoktur.Konuşmaz ama çok şey anlatır. Hatta adı da yoktur bu sahilin. Balık desen o da yoktur. Dışarıdan bakan için sıradandır.

Sert esen lodos burada karadan denize doğru estiği için deniz havuz olur. Poyrazlarda balık görme şansınız daha fazla olur bu kıyıda genel olarak. Lodosun havuzunda dalışa başladığımda aklımda birkaç yuvadan eşkina veya sargoz almak gibi ufak bir plan vardı. Sargoz mevsimi olduğu için iri sargozlar da görebilirdim ancak o namussuzu da dümdüz havada agaşona yaklaştırmak zor bee. Bir sağ bir sol bir sağ bir sol,kısa bir duraklama,etrafında dönme..Gıcık ayvan

Sahilden 15-20 dk yüzme mesafesinde başlayan balık yapma ihtimali olan bölgeye geldiğimde,daha ilk agaşonumda iri bir sargozu iyi bir nefesle iyi bir mesafeden vurmuştum ve bu benim için yetmişti bile. Su altında geçirilen muhteşem dakikaların,masssmavi sulardaki başka bir hayatın yanı sıra avcılık içgüdüsünü bir tık olsun törpülemek..

Aynı bölgeden birkaç metre öteden sargozun yanına ahtapotuda ekleyivermiştim. Benden keyiflisi yoktu, yine karnımı doyuracak balığı koca deryalar sunmuştu bana.

Hani ava başlarsınız ve henüz bir şey vuramazsınız ya.. Sürekli kafanızı bir şey meşgul eder. Şimdi gelecek. Şuradan gelecek.. Şunu vurcam şimdi..Şu burun iyi balık yapacak.. gibi düşünceler hiçbir kuralın,ilkenin,sesin olmadığı yerde kafanızı kurcalar. İşte bunu aşabilmiştim artık daha rahat daha soğukkanlı sakin dalışlar yaparak keyfime bakacaktım..

İlk noktadan balık vurunca sırada ikinci noktam vardı. Zaten sadece iki nokta vardı. Yüzme mesafesi çoktu ancak agaşonlar kısıtlıydı bitiveriyordu hemen dalış.

İkinci noktaya doğru yaklaşırken dipte bulduğum büyük bir salyangozun kabuğunu agaşona yatmadan önce fırlatmak için hazırlamıştım. Bardaktaki su ile aynı durgunlukta olan deniz günlerinde bu taktik çok güzel balık vurdururdu her zaman. İlla ki kabuk olması gerekmez tabiki. Hafif,beyaz olan her şey olabilir dikkat çekecek.

Agaşona yatacağım noktada sargoz,çipura ve düşük bir ihtimalle levrek görebilirdim. Hatta her şey görebilirdim. Bundan 5-6 sene öncesinde bu taştan karavida topluyordum. Derinlik 2.5 metre olmasına rağmen iri sinaritler bile ziyaret edebiliyordu kimi zaman.

Kabuğu atar atmaz agaşona yattım ve düşen kabuğun yarattığı şapırtı ile ortalık bir anda şenleniverdi. Sarpalar onlara atmayacağımı bildiğinden ötürü çok rahatlardı. Gopez ve izmaritler de sarpalara güvenerek hareket ediyorlardı. Heybetli bir sargoz sürüsü birden orta suda beliriverdi. Tam önümdeydiler ancak uzaktan. Hepsi kelle sargoz hepsi iri ancak bir tanesi de iri mi iri be. Kilo çeker. Ege sargozu bu marmara gibi değil ki.

Böyle manzaralar genelde hüsranla sonuçlanıyordu hep. Çünkü orta suda oldukları için beni komple görüyorlardı ve pek tenezzül etmezlerdi.

Birkaç tık tıktan sonra en iri birey pek bi şaşırtarak sürünün içerisinden sıyrıldı, intihar eder gibi menzile girdi ve öyle de oldu.

Tetiği çekmemle kaçışan sürüden birkaç tanesi yakındaki taşlara girince hiç zaman kaybetmeden bir tane daha alabildim.

Muhteşem geçen bir deniz gününü sonlandırarak çıkışa doğru yol alıyordum.

Dönüş yolunda da yolunu şaşırmış bir sargozu tam taşın ağzında adres soracakken yakalayıverdim ve gel ben seni götürürüm diyerek ikna ettim 🤣

Kısa zamanda harika bir av gününden ziyade harika bir çocukluk geçirmiş oldum. Buranın suyu da özlemiş beni ondan hep bu hediyeler biliyordum.

Kusura bakmayın çenem biraz düştü şimdi hani fotolar diyeceksiniz. Sadece balıkları yerdeyken çekivermişim. Birkaç sargozun ve birkaç mavi suyun,sarpanın,karagözün,taşın,yosunun hikayesiydi.

Daha iyilerinde daha mavi günlerde buluşmak üzere

Bu arada sinaritin adı sargozun tadı diye bir şey yok. Bu lafı sinarit tutamayan bir abimden duymuştum zamanında 🤣 🤣