Levrekler Benim Gerisi Sizin Olsun

Selamlar sevgili dostlar.

Bu yazımda sizlere son baharın son anlarını,kışın yavaş yavaş gelişini,suyun tatlı soğukluğunu ve levreklerin azar azar kendini göstermesini özetlee benim zevk aldığım,sevdiğim mevsim günlerini sizlere anlatmaya çalışacağım.

Öyle bir zamanki benim için şu günler. Yaz bitti ancak daha kış gelmedi ortam sakinledi balıkta yavaş yavaş yapmaya başladı meralar boşaldı yazlıkçılar gitti doğa hırçınlığını yavaş yavaş belli etti ilerde şimşek çaktı ama bize ne burası güneş daha dedirten günler yaaani.

Kasım sonuna doğru dalış yaptığım bölgelerde levrek birer ikişer kendisini gösterir. Bakışlarına, hareketlerine,asaletine hayran olduğum canlı meralarımda devriye atar ben de bir ümit gider yoklarım bir selam vermek için.

Hafta içi evde dalış planları yaparken levreğe giden arkadaşlardan aldığım haberlere göre daha levrek yoktu piyasada. Zaten sular normale göre daha sıcaktı ve havası değildi. Bizim buralarda sakin ve lodos havaları hiçç sevmez kendileri. Aslında hiçbir balık sevmez. Gir boş çıkarsın yani.

Levreğin daha gözükmediği haberini alınca bari derinde sinarite eşkinaya çipuraya bakayım diye plan yaptım. Aslında balık yapmayacağını bilerekten gidiyordum çünkü haftasonu evlere tıkılıp zıpkınla balık avı videoları izleyip kuduracaktık.

Cuma sabahı 5 gibi Volkan kardeşimle buluşarak taa Çeşme'ye balık yapmasını düşündüğüm bir meraya gittik ve bulutun arkasına gizlenmiş güneşin ilk göz kırpmalarıyla suya girdik. Deniz dümdüz ve o kadar berraktı ki daha girer girmez boş çıkacağımızı hissettirmişti ancak doğanın o güzelliği bizi mest etmişti bile. Ne zaman boş çıkacak olsam şükür ederim. Çünkü bizim yaşadığımız o güzelliği,denizle bütünleşmeyi yaşayamayan binlerce insan var diye düşünür spor yaptık bea olsun diyerek sudan çıkarım. Yine öyle dalışlardan biriydi ve ufak karagözlerle muhabbet edip kıyıdaki gümüş balıklarıyla dertleniyorduk. Tetik düşürmeyi bırakın bir adet kefal dahi görmeden sudan çıkmıştık.

Saat daha erkenken başka bir meraya bakalım dedik ve hiç zaman kaybetmeden yola koyulduk. Gideceğimiz yer orjinal olmasa da kaçkın çiftlik levreği yapan bir yerdi.Bir ümit ordan birkaç levrek alsakta dönsek diyorduk. Hatta o kadar inanmıştık ki fırını mı mangalı mı daha lezzetli olur diye tartışmasını yapıyorduk.

Oraya vardığımızda da sonuç yine aynıydı.Kuyruk dahi görmeden sudan çıkmıştık.Enerjim ve moralim en alt seviyedeydi artık. Bir daha girmeyi hiç düşünmüyordum. Dönüş yoluna doğru yola koyulmuşken elimizin altındaki,balık yapacağını hiç düşünmediğimiz bir yere gidip sahilinde dolaşıp bir öğle yemeği yiyip dönmeyi düşünüyorduk.

Arkadaşımın ısrarına daha fazla katlanamayarak orda da suya girdik. Girdiğimiz yer çok küçük bir yerdi 15 dakikada bitecek bir meraydı hatta. Yıllardır orda dala dala balık yapacak her taşını her pozisyonunu bildiğim için hemen şuralara bakayımda çıkayım hesabı suya girdim.

Suya girer girmez hiçbir yere bakınmadan direkt o noktaya palet vurdum ve yaklaşık 5 metreye güzelce nefeslenerek yattım. O kadar hevessizdim ki ne sağıma ne soluma bakınıyordum. Oksijensizliğimin ikinci dakikasına doğru hafif puslu suyun içinden öyle bir karizma belirdi ki !! İki adet yiğit buranın ağası biziz oğlum sen kimsin der gibisinden zıpkınımın ucunda belirmişti. O kadar özgüvenleri vardı ki beni hiç yadırgamadılar. O asi bakışlarıyla önümde duruyorlardı. Ben ise bu anı tüm yaz boyu beklemiştim. Şimdi diyeceksiniz ki bi levreğe bu kadar yazı yazılır mı ? Yazılır kardeşim hatta roman bile yazılır. Benim avlamasından en çok zevk aldığım balık. Kış günlerinde uykumdan levrek diye uyanıyorum ben.

O kısa süren ama akıllarda bir süre gitmeyecek bakışmanın ardından tetiği çektim ve onun çaresiz kaçışmalarını,kendine kızmalarını izledim. Dizgiye aldığımda ise o gün benim için görevini tamamlamıştı. İşte şimdi fırına mı yoksa mangala mı yatırsam diye düşünebilirdim.

Tüfeği tekrar toparlayıp kurunca son noktama da palet vurdum ve orayada güzel bir agaşon yaptım. Daha agaşona yatalı 10-15 saniye geçmişti ki bir levrek daha dizgimde yerini aldı. 5 dakikada 2 levrek ile günü birden tersine çevirmiştim.

Merada dalacak başka yer kalmayınca Volkan kardeşimin yanına gittim. O,mendirekte yıllar önce vurduğu kofananın arkadaşları bir daha gelir mi hayali ile yaşıyordu. Her dalışa gitmemizde orayı yoklar illaki.

Mendirekteki ufak sargozları ve eşkinaları azat edip dönüşe geçtiğimizde yaklaşık 8-10 metrelerdeyken aşağıda birkaç deniz kabuğu dikkatimi çekti ve ahtapot yuvası olabilir düşüncesi ile üzerine süzülmeye başladım. Tahminimde haklıymışım ki iki levreğin yanına birde ahtapot sıkıştırmış oldum. Saatlerdir boş geçen,meradan meraya kilometreler yapan dalış günüm 1 saatte şenlenmişti. Daha ne isteyebilirdim ki ?

Ahtapotuda dizgiye alarak dalışımı bitirdim. Kumsalda uzanıp levrekleri severken Volkan'ın gelmesini bekliyordum.

Balıklar için Poseidon'a iyi mesajlarımı yolladım. Biz günün başında spor yaptığımız yanımıza kar oldu diye kabullenmişken bize yine içindekilerden sundu. Soframızı şenlendirdi. Dünyanın en şanslı insanlarıydık. Sağlığımız,keyfimiz yerindeydi. Bambaşka bir dünyanın içinde muazzam saatler geçirip balığımızı vurmuştuk.

Şimdi eve dönme vaktiydi. Fotoğraflarımızı çekilmeden dönüş olmazdı tabiki

 Herkese sağlıklı mutlu günler dilerim. Bir sonraki yazılarda görüşmek üzere