Bir Bahar Kaçamağı

Meraya yaklaştığımda suyun durgunluğu ve yeşilimsi rengi içimde bir burukluğa sebep olsa da, uzun zamandır dalmamış olmanın verdiği bir heyecanla hazırlıklara başladım. Telefondan kontrol ettiğimde birkaç saat sonra rüzgar yön değiştiriyordu, bu kofanaya işaretti. Öğle saatlerinde zor gelir ama gelirse sadece bu rüzgarda gelir dedim içimden.

Dalışa geçtim, 5 metreden sonrası berbattı, yüzeyde yemlik balıklar geziyordu. Bu bulanıklık bir dip dalgasının ertesinde olmuştu, meradaki çöpler bunun işaretiydi. Karakulak, granyöz gibi balıkların da sevdiği sulardır bunlar.

Henüz 10 metreleri yeni geçmişken, bir taşa yattım ve beklemeye başladım. Yaklaşık 15 saniye sonra bir patırtı oldu, muhtemelen bir orfoz beni izlemekteydi ve rahatsız olup yuvasına kaçtı. Bu gürültüden ürken tek ben değildim, sol tarafımda güzel bir çupra benden uzaklaşmaktayken, atışımı yapıverdim ve ilk balığımı böylece aldım.

Klasik Doğu Akdeniz ikilemidir, uzunla mı dalalım kısayla mı? Bir gün öncesen tricut şişleri özel bir yöntemle sivriltmiştim. Biraz buna güvenerek biraz da görüşün kötü olacağına, kanıksanmış inançla, iş yine 82'lik Imvros'a düşmüştü. Çok geçmeden de hakkını verdi; satıhta ilerlerken 5 metre altmda bir parıldama farkettim. Ne olduğunu anlamadan, hemen orta su yapmaya indim. Birkaç kofana altımda avlanıyordu, en arkadaki balık bu bulanık günde en garantiydi benim için. Hızlı ve ters bir atış oldu ama şiş balığın ortasından girdi, balığı çekmeden önce şişi yokladığımda karşıdan çıktığını görmemle rahatladım. Bu sürüyü kaçırmamak lazım diye düşündüm ve satıhta dinlenip yavaş yavaş ilerlemeye devam ettim. İyice nefeslendikten sonra kofanayı vurduğum yerin biraz ilerisinde agaşona geçtim. Bu bekleyiş uzasa da balığın geleceği yoktu, orta suyu keserek çıkışa başladım. O esnada üstümden güzel bir kofananın geçtiğini farkettim. Ben yukarı yaklaştıkça o da çıkış rotama yaklaşıyordu. Şiş tam altından girip sırttan düz bir şekilde çıktı. Balık titreyerek kendini bırakıverdi.

Rüzgar ve suyun durumu istenen avları sağlıyordu fakat birşey eksikti. Suya girdiğimde yüzeyde gördüğüm yaklaşık 3 kiloluk minekop leşi, hep aklımdaydı; neredeler?

Yaklaşık 18 metrede bir agaşona geçtim, nefes olarak formum iyi olsa da, uzun süredir dalmadığım için kondisyonumu zorlamamam gerektiğini biliyordum. İnsan vücudun bu yalancı hallerine tedbirli yaklaşmak zorunda, zihnimde acı tecrübeler canlandı birden. Keşke şuan da Mustafa abi yanımda olsa diye düşündüm. Bu düşünceler arasında, balık çağrımı da yaptım ama gelen giden olmadı. Bu esnada kafamı yukarı kaldırmamla, iri bir minekopun üstümde beni aradığını farkettim. Minekop sakin bir balık olsa da, tehdit sezdiği anda refleks atışlara müsaade etmeyecek kadar hızlıdır. Bu sebeple orta suda beni arayan bu meraklı balığa çok yaklaşmadan, dipten ona uzanarak atışımı yaptım. Mükemmel bir atış oldu. Şiş karnından girip, kafadan çıkmıştı. Şişin bu sert kafadan nasıl çıktığına şaşkın ve biraz da gururla bakarak yukarı çıkarken, balık da tam üstüme doğru düşmekteydi. Birgün ben de böyle düşerken bir başka canlı yoluna devam edecek diye aklımdan geçiverdi.

Eşimle tavada sargoz son zamanlarda favorimiz, 2 tane de tavalık sargoz alıp, günü tamamladım. Sudan çıktığımda çok yorulmuştum. Sabah 8 sıralarında yediğim muzla duruyordum. İlk aklıma gelen, şu virüs olayından sonra zıpkıncı dostların yapacağı ilk dalışlar oldu. Bedenler kondisyondan düşse de zihinler çok aç ve hazır. Zihin bir rüzgar gibi her yönden esse de, beden deniz gibi dalgasını hep aynı yere vuracaktır.

Sağlıcakla dalın dostlarım.